Alkoholizm jest chorobą przewlekłą, która nieleczona prowadzi do śmierci. Uzależnienie od alkoholu to schorzenie, którego nie można wyleczyć całkowicie. Poprzez podjęcie abstynencji oraz terapii możliwe jest jednak zatrzymanie rozwoju choroby oraz związanych z nią powikłań zdrowotnych. Alkoholizm wpływa destrukcyjnie na funkcjonowanie człowieka w sferze somatycznej, psychologicznej, społecznej i duchowej. Negatywne konsekwencje uzależnienia ponosi nie tylko osoba chora, ale również jej najbliższe otoczenie. Członkowie rodzin osób uzależnionych od alkoholu często cierpią z powodu współuzależnienia, zwanego także koalkoholizmem, a dzieci wychowujące się w rodzinach z problemem alkoholowym często w dorosłym życiu borykają się z syndromem DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików).
Wstępem do rozwinięcia się mechanizmów choroby alkoholowej jest picie towarzyskie, które charakteryzuje się wzrostem ochoty i tolerancji na alkohol, czyli tzw. mocna głowa. Objawem przejścia do fazy ostrzegawczej – pierwszej fazy choroby alkoholowej – są powtarzające się „przerwy w życiorysie”. W fazie ostrzegawczej występują m.in.: poczucie ulgi po wypiciu, szukanie okazji do picia, inicjowanie wypijania kolejnych kieliszków będąc w towarzystwie, próby picia w samotności. Kolejnym momentem przełomowym w rozwoju uzależnienia jest „klinowanie”. Wówczas rozpoczyna się faza krytyczna, w której następują poważne problemy zdrowotne oraz stopniowy rozpad więzi rodzinnych. W fazie krytycznej często dochodzi do regularnego klinowania, które przynosi ulgę, zaniedbywania swoich spraw oraz zdrowia, utrata zainteresowań niezwiązanych z piciem, a co za tym idzie – konflikty z najbliższym otoczeniem. Faza krytyczna to również pierwsze ciągi oraz niedotrzymane obietnice abstynencji. Po fazie krytycznej następuje faza chroniczna, której nadrzędną cechą jest utrata kontroli nad piciem. Wówczas następują okresy długotrwałego upijania się, picie w samotności, spadek tolerancji na alkohol, rozpad więzi rodzinnych, degradacja społeczna, całkowite skoncentrowanie na piciu. Fazie chronicznej często towarzyszą również delirium tremens, padaczka alkoholowa, marskość wątroby czy polineuropatia. W ostatniej fazie życie uzależnionego jest powtarzaniem się po sobie następujących etapów: ciągów alkoholowych, leczenia kaca oraz przerw w piciu. Chroniczna faza alkoholizmu prowadzi do śmierci, jednak w każdej chwili możliwe jest przerwanie rozwoju choroby poprzez podjęcie abstynencji. Elvin Morton Jellinek, autor teorii faz uzależnienia od alkoholu, podkreśla, że nie ma możliwości powrotu do picia kontrolowanego i w tym sensie alkoholizm jest chorobą śmiertelną.
Więcej na uzaleznienie.com.pl
